Dün kefenimi giydim; kadere inanırım
Korumalarımı, yani melekleri kovdum
Müslümanım tabi ki Allah’a dayanırım
İçilmeli şehitlik şerbetinden bir yudum

Bir baktım geri gelmiş kovulan o yelekler
Çelik yelek giymişler ve dürbinli silahlar
Soldaki »Şeytana« tetiği çekti çekecekler
Yüzüstü yere yatıp, teslim oldu günahlar

Hafaza Meleklerim! Korumaya gerek yok
Kaderimde ne varsa, katlanırım severek
Haykırıyorum! Allah’ın dışında gerçek yok
Yaşadım ve yaşarım, bir tek O’nu överek

Ben sanırdım ki insan çocukken alta pisler
Kırk bir yaşında olup dona edenler gördüm
Çok tatlı, her şeyden tatlı, tapılan nefisler
Onun için yere eğilen bedenler gördüm

Her şeyi O verdi, her şeyimi O’na veririm
Bütün ruhumu Canı veren Canana veririm
Sevgimi rahimde bakan Rahmana veririm
Bu dünyaya insana tapmak için gelmedim

Konu: Kadere iman.