gece boyu yağmur yağınca
herkes Bünyamin Abeyin cenazesindeydi
herkes geldi yanıma
kendilerini tanıttılar, kucakladılar
gerçi onlar beni tanıyorlar da!
çocuklarımı sordular, kendilerini anlattılar

sahiplendler, akrabalık gösteriyorlar da
ben aklımda tutamıyorum hiç birinin ismini
sanki hepsi birbirine benziyor gibi
tabii ya kardeşler,
ya da kardeş çocukları ne de olsa ya
bütün köy akrabammış meğer

yeğenim, beni uyandırmak istemedi erkenden
ertesi sabah nadas için hazırlanırken
oysa ömrümce tek hayalimdi benim
ben çoktan kalktım, hazırdım.. bekledim
“dinlen, yorulma” diye ısrar etse de
düştüm peşine

birileri koşturdu bize yetişti, önde gidenler bizi bekledi
analarını-babalarını tanıdıklarıma dahi,
kimseyi “sağ mı” diye sormayı göze alamadım..
köyden ilk ayrıldığım bu yol boyunca
o yaştaymışım, o çocuk muşum gibi hala
sanki yıllar geçmemiş gibi heyecanlıydım

Çataltepede iki “cızı” çıktım yeğenimin öküzleriyle
oradan Kabış’ın Musanın yana vardım,
her cümlesinda “Allah”, hayır dualarını aldım
erken gelip; bir evlek nadas etmiş neredeyse
Kucur Emmi de geldi nice sonra
bir kaç cızıyı beraber çıktık Kart Mustafayla

Felek çocukları taa yukarıda
Zebidoğlu Bucakta
“sar bakalım ağa” dedi Hasan Hüseyin Aptal Deresinin bayırda
Katrancı Güneyyakanınyüzü’nde
Karakuza gelirken Adilin Arif açtı çıkını, “hadi”
“gelininiz peynir dürüvümüş” “obalda boynuna” dedi,

Feyzullahların Necati de azığını getirdi
katı yumurta, çökelek soğan dayan baba dayan
Yazılıda Yabırdede, Mercenin Osman
Söğütlüde Macarın Abdullah, Mırı Şaban
Sakartaşın altında Deli Mahmut, Deveci
Hasanyurdunda Dal Memed, Aladeli, Semerci

Hasan Çeşmenin altında Dıngıdık göğeri yetiştirmiş
Şamkertende Hacalların Hacı elma bahçesi etmiş
Sızak’ı çevirmiş, Cıngıdık Koyağında Kısır Hasan kuyu açmış,
Kumlukta İbrahim Amca bağ karmış.
bir uçtan bir uca yürüdüm Çataltepeden
köyden ayrı kırk yılı saymadım ömürden




















Resim: Nuri Öztürk