Yine karanlık çöküyor,acaba,
O evin ışıkları bugünde mi yanmayacak?
Sanırım herkesin gözü o balkonda,
Korkarım neşeli şarkılar,bir daha okunmayacak.

Dün öğle vaktiydi o evin yanından geçtim,
Hafiften de olsa bir göz gezdirdim,
Kiremit çatısı hasar görmüş,
Sağa doğru biraz çökmüş,
Merdiven taşlarını ot kaplamış,çatlatmış
Evi kucaklayan tahtadan çitler çürümüş.

Çocukluğumuz geçmişti o evde,
Hatıram var her bir santimetresinde.
Gittiklerinde yazın döneriz demişlerdi,
Dönmediler,tam on bir yaz geçti.

Yaşlılar veda etti,
Çocuklar okulu bitirdi,
Ama mahalle hiç,
Onun olduğu haline gelmedi.

Geçen yıl bir fotoğrafını göndermişti bana,
Çok büyümüş,değişmiş,
Bir tek gülümsemesi hiç değişmemiş,
Bir de eskiden saçları düzdü,
Şimdi kıvırcık olmuş,
Çok yakışmış ona tam uymuş.

Soğuk ülkenin sıcak kanlı kızı,
Zaman neleri unutturdu,
Bekliyorum yine bu yazı,
Kader belki,yağmur ile toprağı buluşturdu.