YÜREĞİME DOĞURDUĞUN AŞK

ey sevgili
yılların ağırlığı çökmüş üstüme

ne zaman haramzade bir düşe gitmek istesem
içime oturur benden göçmüşlüğün
gündüz güneş gölgeler
gece ay utanır halime

ey sevgili
yüreğime doğurduğun bu aşk
med cezirler yaratır
bir garip devinimler başlar içimde

öyle ki
yokluğuna şiirler yazdığım bu saatlerde
adımı anmışçasına
çınlar kulaklarım

irkilerek pencereye döndüğümde
akıl almaz bir karanlık
esiyor fırtınalar bütün bedenimde
katran karası gökyüzünde bir seramoni
oynaşıyor yıldızlar gözbebeklerimde
ve
bir ağırlıktır ki çöküyor kirpikleirime

ensemde ecelin soğuk nefesi
önümde tırpanını bileylemiş biri
bilmem bu kaçıncı düşün ss’i

ey sevgili
meğer sen bahar mevsiminde
bense eylülde hırpani bir sevdaya tebelleş
ökse otu bile çürümeye yüz tutmuş
yapraklar savruluyor
ve ben
güneşin doğmasını bekliyorum

Efkan ÖTGÜN