Şubatta kalırsın!
İçime hüzün taşır yaşam,
Her akşam.
Bir kartalın avına uçarcasına
Kalbimden bir parça koparıp alır.
Geride,
Hergün kanayan yarası kalır.
Kurur dudaklarım dudağını ararım.
Kan damardan çekilir sanki,
Bacakların titrer,yürüyemezsin.
Gözyaşı dökemezsin,
Bedeni hissedemezsin.
Çünkü gitmiştir aşk umutlarını alıp,
Yalancı düşlere dalıp,
Seni öyle bir başına bırakıp.
Artık yağmur taşımaz siyah bulutlar;
Şubat’ta kurumuş kalırsın.
Nisana sıcağı taşımaz rüzgar,
Bir başına soğukta
Şubatta kalırsın.
İlkyaz artık uzaktır sana,
Haz vermez artık kadehler.
Her sabahta seni acılar bekler;
Güle dönüşecek filizleri nisanda göremezsin.
Kapıya kilit vurmuştur mutluluk;
Epeyce bir acırsın
Sancırsın
Anılarda kalırsın;
Sonunda o kalbte
İdama mahkum olursun,
İnfaz günü gelir,
Her şeyini adadığın o kalpte asılırsın.
Tek bir yargılama olmadan,
Ve son arzun sorulmadan.
Bütün aşkı kalpte bırakır
Şubatta kalırsın. M.Tahmaz