1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1862
Okunma
mevsim kış !
üşüyorum
belli belirsiz buğulu karanlıkta
ve içimi ısıtan bir sen
bir de yaşaman
varlığın, varlığım sevdiğim
sev beni bir ömür gecesi
kalıplaşmış düzeni kıralım el ele
düşelim mecnun misali çöllere
mevsim kış !
üşüyorum
belli belirsiz buğulu karanlıkta
ve sarıyor bedenimi
rüzgarla gelen kokun
kokun, matemim
yaşama sevincim
mevsim kış
ve ben artık üşümüyorum
aralıkta umrumda değil
çünkü ben yaşamıyorum
saramıyorum kollarıma asılı resmini
öpemiyorum
makber denen yerin koynundayım şimdi
ve
alamıyorum kokunu
hiçbir şey iflah etmez beni
nerede şimdi o eski çağlar
deli rüzgar
uzun caddelerin soğuğu
mevsim kış !
ve ben uyuyorum
belli belirsiz şeyler oluyor
kapkara mezarda
çünkü ben ölüyüm...
bir ömrün gecesinde !
5.0
100% (4)
Cevap Yaz