Sende ben gibi bağrı yanıktın bulduğumda
Ahlar çekip ağlayan gözlerin avcundaydı
Kolundan tuttuğum o kolun sanki kopuktu
Kaldıramadım seni umudun kırılmıştı

Nereye gittiğini sordum söylemedin sen
Güzel o gözlerinde kendimi buldum ya ben
İki yıkılmış gönül birden ayağa kalktı
Senin de benim gibi hayalin yıkılmıştı

Hala bir umut vardı benim yıkık gönlümde
Bana umut olurdun bana sen güldüğünde
Şimdi söyleyemedim sen benle öldüğünde
Senin de benim gibi açan gülün solmuştu

Şimdi evimdesin sen yaraların sarılı
Soramadım ben sana hala gönlün yaralı
Seni bu hale koydu kim arayıp bulmalı
Senin de benim gibi bir yaralı bulmuştu

Yarana merhem oldum yaraları unuttum
Birkaç gün sonra sende iyileştin mutluydum
Sen umutsuz olsan da ben sende umutluydum
Senin de benim gibi gidecek yerin yoktu

Gitmedin yanımdasın bana gülümsüyorsun
Diyemedim sevdamı bana sığınıyorsun
Beni teselli edip hala sen ağlıyorsun
Senin de benim gibi koşacak kimsen yoktu

Yıllar geçti aradan sevdamı anlattım ben
Gülümsedin sen bana sarıldım sana kalben
Ölüydüm ben canlandım yaşamıyordum tıbben
Şimdi bizde seninle bak olduk gönül dostu
Önümüze serdik biz gönlümüzdeki postu
Mehmet Aluç /Kul Mehmet