gün gibi aşikardı bu gönül
yaşardı ılıman saatleri huzuruyla
gün bana sanki de bir erkin
sis yok pusu yok her icra apaydın
her an açıktı özüm göz ucuyla
yolda ki kaldırımları sayardı sana hep gözlerim

bir busedir yanaklarında ki kızartı
tut elimi daya başını şakaklarıma kıskandır şavkı
dahası alnıma değsin ki saçların
zira aradan huşu kokulu bir aşk geçer biteviye
her anıda dinçken seveceksin şifa niyetine
sevmemen hiç mümkün değil
hele ki
bir çıkarın varsa
illa ki
kabul et ki çoktan unuttun sen ezelini
sen de seversin dindirmek için yüreğini

hayat bize bir çok fırsat doğurdu
gönül getirdi nefis galeyana gelip de kovdu
el’den ve yüzden hiç utanmasız
kalpten kopuk ve bağımsız
bir hücrede imdat beklemek bile
bu kadar gaddar ve acımasız değildi
uçsuz bucaksız kızgın bir çöle adanmış gibi

belki de huysuz
isteksiz bir el gibi de huzursuz
bu bir gerçeğin yağlı ilmiği
toprağa adanmış hicranlar gibi
saçtın üstümüze sen türlü türlü dertleri
gönül bu hiç huzurlu olmaz ki
sen de meze niyetine seçmedin illa ki

bu yaşam da toprağın altında mıyız
yoksa üstünde miyiz
gerçek bu hayatın neresinde sır gibi saklı
hicran tarlasından mı geldi bize bunlar misli misli
ne görmüştük ki sildin sen tüm gerçeğimizi
sıcak bir sevgiyi ne zaman tattırdın ki
kin ve garezle çıktın aşkımın arenasına sen sinsi sinsi
hep kırbacının ucunda ki demirdi şehvetim’si hislerin
belli ki
her an yel değirmenleri gibi rüzgarlara teslim genlerin…



(19,02.2017) AZAP…