sen bir ömürden çoksun bende
kaybolmak, bitmek, tükenmek bilmeksizin
bir mesafedir bizi ayrı kılan
ama bizi ayırmaya yetmeyen

bir zamanlar bir dostum söylemişti
kalbinde kim varsa odur senin yaşamın
benim kalbimde bir yaşam kadarsın
nefes alıp, nefesim tükenene kadarsın yani

bu körelmiş hayat
bu kokuşmuş insanlar bizi ayırdı
sonra karnı aç gezinen bir çocuğun
gülümseyen yüzünde buldum seni
simsiyah gecede kendimi aradım
ar damarı çatlamış bir sessizliğin içinde

suç nedir bilmiyorduk
ama bir suçlu gibi mahkum olduk ikimizde
kalplerimiz kelepçelenmişti
ama kimse bunu görmüyordu
sonra düştük yere
kolumuzdan tutan olmadı
ikimizde mahkum olduk
müebbet bir cezayla yargılanır gibiydik
bilmiyorlardı bizi sadece ölüm ayırırdı

bir yağmurun sesini dinler gibi
kalbimin sınırlarını ihlal ediyorsun yine
beni yüreğimden edecek kadar çok seviyorum seni
biz bu yüreğin mahkumuyuz
yüreğe vurulan kelepçe
bizi ayırmaya yetmez bilmiyorlardı

ibrahim dalkılıç

16/02/2017
21:40 izmir