Şen olan eski zamandı.
Aşk öyküsü pek yamandı.
İki gönül bir arada,
Samanlık bile seyrandı.

Deli yürek set yıkardı.
Aşkın gölgesi yakardı
Seven sevdiğine kıymaz,
Hep el üstünde tutardı.

Can Cananına kurbandı.
Dost dostlarına dermandı.
Dara düşer ise komşu,
Herkes yardıma koşardı.

Mana gerçek bir değerdi.
Dostluk Cihana değerdi.
Selamsız geçmezdi komşu,
İki hoş kelam ederdi.

Para insanı bozmazdı.
Zillet vicdana sığmazdı.
Tene değmese de yılan,
Mahallede yaşamazdı.

Belki dardı evlerimiz.
Genişti gönüllerimiz.
Kimsesize garibana
Buyur derdi gözlerimiz.

Sofrayı aç’a kurardık
Çorbayı tasta sunardık
Bir fincan acı kahveye
Kırk sene hatır koyardık.

Yuvasız kuşlara yuva.
Devasız dertlere deva.
Bulurduk gönüllerimizde.
Olmaz idik rezil rüsva.

Modern çağda kayboldu haya
Yine de çıkamadık aya.
Bozduk ne kaldıysa ecdadtan.
Bilim yolunda kaldık yaya.

Turan UYSAL
30 Ocak 2016
Miesbach