Bülbül idim nazlı yarin bağında,
Hârı ok eyledi gül vurdu beni.
Mihman olamadım can otağında,
O mülkü fetheden el vurdu beni.

Deli çaylar gibi taştım olmadı,
Mecnun gibi çöller aştım olmadı,
Yürüdüm olmadı, koştum olmadı,
Vuslata ermeyen yol vurdu beni.

Eziyet etmekmiş bana tek derdi,
Zevk aldı cefadan, çile çektirdi,
Talihimi merak edip baktırdı,
Bahtıma gülmeyen fal vurdu beni.

Tarağı "sin" idi, saçları "cim"di,
Gözleri "ayın"dı, ağızı "mim"di,
"Elif" boylu yardan geçtim de şimdi,
İki büklüm olmuş "dal" vurdu beni.

Bu sevda ömrümü haram eyledi,
Aslı’nın ahıyla Kerem eyledi,
Hastalık bilmezdim verem eyledi,
Böyle bir acayip hal vurdu beni.

Kandemir ne yapsın bu aşk derdinden,
Sevdam göç etmedi gönül yurdundan,
Çok yalvardım ol güzelin ardından,
Bir kelam etmeyen dil vurdu beni.

Hüsamettin KANDEMİR
12/02/2017