Geç kaldığını düşündüğün o hayata
bir şiirlik ara verilir gibi
devam eder herşeye rağmen aslında
bir su gibi akarken ertelemesiz ömür
iyiler bi köşe de kötüler şu köşede dizilidir
kahve ve kâlplerdeki yalnızlığa yoldaş
kâğıtlar kutsal
kitaplar önemli
kalem can olur mecalsizliğe
inanmak ise her kapının anahtarıdır.

Kuş sesi belirir balkon tarafından
bir ambulans sireni
çocuklarda oyun telâşı karşı ki parkta
burnumda kokusu kahvemin
yumup gözleri güneşi görmek bile mümkün bu vakitlerde anne..


Kar kokulu yollardan
gelmeyen bir tren sayalım zamanı
içinde hayal olan içimizde yarım kalanları taşıyan
sonra rötarlı kâlp alanımıza iniş yapan son umut sayalım herşeyi
sayalım ve
saydıkça parmaklarımız yorulsun mutluluktan.


Bir tan vakti gömelim ait olduğu yere hüzünleri
bir şeylerin telâfisi yoksa
çok şeylerin sunulmasıdır insana mükafat diyelim
ve hadi herkese kahve verelim
bir şeyler üç vakte kadar yoluna girsin tebessümlerimizde
fallara inanmadan inanalım baharın geleceğine hadi
duâ edelim
tam da senin öğrettiğin gibi herşey anne..