Elleri koynunda üzgündü hali
Kalmamıştı sanki baktım mecali
Gül gibi solmuştu o gül cemali
Kaderine küsmüş kadersiz gelin

Felek sillesini vurunca yaman
Dağlar bile olur toz ile duman
Hayat üzmüş belli işte o zaman
Kaderine küsmüş kadersiz gelin

Duramadım öyle üzgün görünce
Bir ah çekti hatırını sorunca
Gam keder dert onu hayli yorunca
Kaderine küsmüş kadersiz gelin

Zannedersem törelere yenilmiş
Yaşanan şeylere kader denilmiş
Daha yeni, bir kaç aylık gelinmiş
Kaderine küsmüş kadersiz gelin gelin

Hayalleri bile yıkılmış gitmiş
Böyle olmasına bir âdi yetmiş
Dünya ya hevesi kalmamış bitmiş
Kaderine küsmüş kadersiz gelin

O mahsun duruşu çok üzdü beni
Fazla sormadım verdır nedeni
Kimseye duymamış ondan güveni
Kaderine küsmüş kadersiz gelin gelin

Mevlam kahreylesin ezip üzeni
Oda istemezdi böyle düzeni
Çok kaynatmış onu dertler kazanı
Kaderine küsmüş kadersiz gelin

Bu işler böyledir, öteden beri
Namuslunun olmaz dünyada yeri
Ne hallere koymuş soysuzun biri
Kaderine küsmüş kadersiz gelin

Dumanlar çıkarken onun özünden
Pınar gibi aktı yaşlar gözünden
Kader derken sitem çıktı sözünden
Kaderine küsmüş kadersiz gelin

Böyle bir durum da, yanar sızlarım
Çok söz varda, içerimde gizlerim
Kul Hızır’ım dostlar, en son sözlerim
Kaderine küsmüş kadersiz gelin
Kaderine küsmüş kadersiz gelin

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)