EL ELE MAHŞERE




Dalıyorum bazen gecenin sertçe derin karanlığına
Kimliğimde ay, yüreğimde yıldız kalıyor o vakit
Yurdum gibi ahenk katıyorum kahveli gözlerine
Yurdumu seviyorum gibi kalbini katıyorum içine
Şahit oluyor İstanbul, bir başkaydı gök kubbe
Yurduma yazar gibi yazıyorum şiirlerimi
Ve sen özleminle çokça aşk kokuyorsun bu şehirde
Özlüyorum be gökyüzüm, mutlu yağıyor yağmurlar
Yüce dünyada bir istisnaydı seni anmak
Seni düşünmek, seni hayal etmek, senle olabilmek
Tarifi imkansız bir şeydi içimdeki köprü
Senle yürüdüğüm cadde, ışığını paylaştığım gece
Oturduğumuz o kaldırımlar hep bizi yakıştırdılar
Hiç aklımdan çıkmıyor yanağımdaki o ilk busen
Hareketli saatler yaşanıyor sımsıcak gönlümde
Yaşlanmak istiyorum sadece, tek ama tek seninle
Duysun istiyorum memleket, haykırsın İstanbul
Düşünsene şimdi el ele yürüyoruz ömrümüzle
Her gece üstümü örtüyorsun, her sabah kahve
Yudum yudum aşk niyetine bir bardak su
Yetiyor bize, biz bize yetiniyoruz sadece
Bir tek gerçek biz olunca, hepsi hikaye
Sen benden öte, sen şu masmavi gözlerimde
Sen bir deniz, gönlüme akan su, bir nehir
Kalp kalp çektiğim sigaram, yükselen duman
Yürüdüğüm tek yol kalbindeki o cennet
Yokuş aşağıya geliyorum sana koşa koşa
Bir rüzgar değiyor saçlarıma, dokununca kokun
İçimde yeminim nefes gibi vazgeçemediğim
Düşünsene, ben toprak sen su, biz oluyor yeryüzü
Ay güneşi kıskanıyor, gün güneşle gözlerimi
Sen yağmur, sen gökyüzü, aşk kokuyor dünya
Hep ileri saatler, daima ileri, hep seninle yönü
Sevdalı bir asker gibi savaşıyorum
Bir anlık yokluğunda seçebilmek gibiydi ölümü
Ah seninle olmak, ah seninle ömrümü tamamlamak
Seninle yaşamak, seninle aynı geceye bakmak
Aynı gün seninle gözlerimi açmak
Ya da ecelle göz göze kalmak seninle

Düşünsene,
En sonunda beraber ölüyoruz
El ele yürüyoruz seninle mahşere.
Ne güzel.............




...

EL ELE MAHŞERE
Mert Zafer Cansever
( Mawish Şiirleri )