GUGUK
Araba nihayet beş katlı çok büyük bir evin önünde durdu
Maksem’de bir kız lisesinin yanı, Ne çok tırmanırdık okul diye yürüyerek mırıldanırdık şarkıları yokuş yukarı, malum şehir yorar insanı o bayırları her zaman nefes nefese dağ yamaçları Ne muhteşemdi o konak, bahçeden gülüş çığrış ev sahibi şaşırmış kış malum kuru sarmaşıklar tutunuyor oysa nemli hala o eski konağın duvarları Ayakta olmalıyım diyor galiba bu ev duyanlara , ruhsuz ukala yükselen betonlara inat Kimlerin hayatına tanık olmuştu kim bilir? biz trabzanlarına tutunup tırmanırken Düşünürken duvar saatinin guguk!sesi ay boş bulunmuşum yüreğimi tuttum titredim aniden evin beş odası,yağlı boya eski tablolar, tam köşede aman Tanrım oda ne? koca bir geyik başı birde asılı koskoca bir post Ocak sonu cücüş şubata doğru meşhur lodoslar arada kar toplayan güneş sahte o da nesi?bana bakıyor sanki şu zavallı geyik başı korkudan ödüm patladı dikkatli dudağımı kemirerek,bakıyordum , gülümseyerek yanıma geldi Nefaret teyze, bize bir dost hediyesi,avcıydı kendisi yaban geyiği ,modaydı be, kızım işte korkma Hey herkes tamam mı ?yeme içme faslı masa kalabalıktı zilleri taktım kızların parmaklarına,elde mendiller, diğer odadan çıktık,belimizde pullu örtüler mini etekler,ve koca küpeler, Roman havası Arapça şarkılar dudağımızda en kırmızısından ruj,saç arasında güller Netafet teyzeden o kibarlık budalası insanlar önce sahneyi bayağı bulmuş olmalı kim bu deliler?ay uy diye şiş dudaklarına değdirdikleri burunlarını sildiler ama sonra bir eğlendiler ki,pir eylendiler güya Leyla oynayacak beni itiyordu ya arabada yağlanmış olacak kalbi safi hamur işi şu aralar pestili çıktı daha ilk saat oysa maymun gibi çeviktim evrim geçirdiğim doğru galiba devam ediyordum Netafet hanımın gözleri ile karşılaştım birden bana hayran hayran niye bakıyor? eyvah ya bahçedeki de kim?bir karartı var pencereden oğlu mu yoksa o mu çağırdı beni mi gösterecek aman Yarabbim ben çok utanırım dudaklarımı şişirdim elbette sinirlenmiştim müziği derhal kesin !diye kızlara işaret ettim masanın üzerini terketmiştim saliha hanım 1970 ler |
Yaşam bazen hırçınlaşır tutar yakamızdan süründürür,acı çektirir.Bütün kötülükleriyle yinede severiz yaşamı.Acısını veya tatlısını dökeriz dizelere.
Böyle güzel şiir olur.
kutlarım Sn.Binay SEYMEN