Düş gibi, ben gibi, sen gibi...
Geçer zaman geleceğe uzanarak,
Bize amansız bir sevdayı sunarak.
Geride kalmıştır karlar, fırtınalar, boranlar;
Zemheri bir kış son demini bulmuştur;
Anbean hayat bulur , yeşerir umutlar.
Sonra amansız bir çise tutmuştur her tarafı,
Toprak kokusu dolar yüreğime, ıslanırım.
Bir başkadır hayat, bir başkadır var olmak,
Süzülür dururum gökyüzünde bulutlara inat.
Anlam bulur asilikle yoğrulmuş benliğim,
Dalarım uykulara rüyalara tutunmak için,
Bütün çıkmazları unutup senle olmak için.
Bilirim bu bir düştür, bu bir direniştir;
Ama kendimi susturmak neye yarar,
Neye yarar iliklerime kadar zorlanmışım,
Neye yarar zor olanı seçmişim.
Sonu neye varır, benden neyi alır;
Kaygı taşımaz yüreğim, vazgeçilmezim olmuşsun.
Artık gecem, gündüzüm, her anıma dolmuşsun;
Bu yürek, bu sevda, bu inanç bende oldukça!...

Süleyman ÇETİNKAYA