umut sirenleri nasıl çalacak, çalmalı
düşünüyorum
başım kayıyor elimden
en başa eğik, yarım başlar
rütbesini sökmeli yalnızlığın
yerine ay çiçekleri ekmeli
döndüğü yönü bilsin


hangi baş anlar
bilmiyorum
ayağına çelme takmaz sevginin
sevgi sivil, yalınayak
tutmadan köprü başlarını
açmış beyaz bayrağını
dört bir yanında dünyanın
düşler üretiyor
kurduğu sevda fabrikasında
en has duygular dokunuyor
iyi çalışıyor
şiir makinası
bir tutukluk yapmıyor


her umutsuzluğun içinde bir umut vardır
sihir falan da değildir
çöle yağmur yağması
evin camını tıklatması bir kuşun
bütün pisliklerini unutturur
tutsak evi kapısı açılır birden
dışarı salıverilir yalnızlık
hayat saati başlar yeniden çalışmaya


umut tabii önemlidir
direncin ana anteni
biliriz yapılacak çok iş var
neydi önceliğiniz?..


31. 01. 2017 / Nazik Gülünay