“Bu ömür heder oldu, bırakıp gittiğin gün,
Ayrılık kader ise, ondan kaçmak ne mümkün...”

Kaç zamandır yüzümde bir tebessüm bile yok,
Bedenimde duruyor hala sapladığın ok,
Gidişinin ömrüme yüklediği keder çok,
Bir gün inecek sandım yazıma boyun eğdim…

Öyle azap çektim ki dünyada yoktur eşi,
Hep ümitle bekledim doğacak bir güneşi,
Yüreğimde yaktığın yıllanmış o ateşi,
Bir gün sönecek sandım yazıma boyun eğdim...

Yüreğimde özlemler her an durdu en başta,
Seni buldum gözümden damlayan her bir yaşta,
Günlerim hüzünleri girdiği bu savaşta,
Bir gün yenecek sandım yazıma boyun eğdim…

Nedendir bilmem seni atamadım özümden,
Bunca sevdim diye mi geçemedim sözümden,
Mutluluklar geriye başlayarak gözümden,
Bir gün dönecek sandım yazıma boyun eğdim…

Ayrılığa ağıtlar yazmayı istemedim,
Sabrettim senelerce unuturum demedim,
Sevdanın ışığını bundan terk edemedim,
Bir gün yanacak sandım yazıma boyun eğdim...

Avuntum fallar oldu gelmeyen baharlarda,
İçim ateş dışım buz kesti yağan karlarda,
Yüreğim gelişine yanıyorken narlarda,
Bir gün kanacak sandım yazıma boyun eğdim…

Tesellisi ne mümkün kaybolan yıllarımın,
Savruldu yaprakları kırılan dallarımın,
Dalgalar arasında çilesi sallarımın,
Bir gün dinecek sandım yazıma boyun eğdim…

Sürmez dedim kendimce sürmez elbet bu keder,
Bundan da daha fazla olmaz halim derbeder,
Silip bütün derdimi beni neşeyle kader,
Bir gün anacak sandım yazıma boyun eğdim…

05/02/08.....Berkay Kur