Sarmala alınmış, tüm iyi niyetlerim.
Kendi içimde, fikrimle savaşmaktayım.
Her geçen gün, daha da yıpranmaktayım.
Dağlar aşıp, çöllerde yıkılıp kalmaktayım.

Bir sana mecburum, bu denli çöküntüde.
Sönen ışığımı görmeliyim, gözlerinde.
Bir, sokak lambası gibi ulu ortada.
Yansamda çehrende, bir sen yanmazsın.

Maveradan kalma, bu kalbim.
Sıkışır biryerlerde, boşlukta benim kaderim.
Her ne kadar, bassamda en sağlamından.
Bu ayağım, bulur kendini uçsuz yerlerde.

Kendi içimde, fikrimle savaşmaktayım.
Galibi sensin, her seferde bu cengin.
Yenip, yendiren ve zaferi kutlayan, yine benim.
Ve bunları, şiir diyerek yazan da benim.

Her geçen gün, daha da yıpranmaktayım.
Bir gece vakti, gözlerinde asılmaktayım.
Sevgi sözcükleri, daraltır beni.
Aşkının, en masum denizinde can vermekteyim.

Dağlar aşıp, çöllerde yıkılıp kalmaktayım.
Sikayet etmem, önemini yitirmekteyim.
Ne vakit olup ta, tut elimi diyecek olsam.
Seni, buralarda göremiyorum.

ORHAN TEMİR
KAYSERİ