Gõlgen yeter komşum

Īşte şu ırmak nasıl coşkulu akıyorsa
Ondaki haz sensin
Gūneş her sabah selam verir ya
Bahçemizin ūstüne gülümseyerek
Ondaki içten tebessüm sensin

Hani yïldïzllar çiçek açarya
Gecenin ūstüne üstüne
Ïşte o yasemen kokusu sensin
Biz senden õğrendik kirazlarïn kulağïna
Sevgimizi boşaltmayï her sabah.

Hani gūlleri budarsınya zemheriden sonra
Sevgide de õlçülü olmayı õğrettin bize
Ayrık otunu temizlerken bahçenden
Hainleri de asmak gerek hocam derken
Bir yiğit mertliğiydi haykırışı yüreğinin

Çiçekler diktin bahçene renk renk
Kırmızı beyaz
Gòğe bayrak açan
Sen onu bulutların ūstūne diktin.

Gõnül saraylarından alıp
Zindanlara tïkmak istediler
Direndin
Hakim oldular savcï oldular
Ama avukatın Allahtı
başaramadılar

Şimdi Toros rüzgarlarının õzgün şarkılarında esiyorsan gururla.
Sonbahar hūzūnlerine inat
Her gecenin bir sabahı var elbet.

Ay ışığïnda bile
Lekesiz gõlgen var
Bize giderken bıraktığïn
Ayak izin yeter.

Hani leylekler uçar ya
Gūneşin doğduğu ülkelere
Ayçiçeğinin gülūmsediği
Kuzey memleketlerine

Sen gidince oralara
Biz yalnızlıkta ūşūyoruz.
Bize gõlgeni bırak git
Bize gõlgen yeter.