Bıraktım boş konuşmaları,
Hangi gözlere baksam hep bir başkası,
Hangi yana dönsem bir kaçış noktası...
...
Şimdi adım atamayacak kadar kör,
Söylenileni duyamayacak kadar sağırım.
...
Sorma! İçim harman yeri gibi.
Dizlerim tutmaz, yüreğim uçmaz oldu.
...
Keşkelerim vardı,
Belkilerim de tabi..
Ama pişmanlıkları hep önceden yaşadım.
...
Kimse sevmedi,
Kimse ölmedi,
Kimse yaşamadı da...
...
Hikayem uzun ve yalnızdı.
Anlaşılamadım.
...
Garip bir dalganın içinde kayboldum.
Bu denizde yüzmeyi öğrenemiyordum.
Uzaklara gittikçe korkuyordum.
...
Senin bana iyi gelmeyen bir tarafın vardı.
Yakınlaştıkça dibe vurduran bir tarafın.
Keşke hiç görmeseydim dediğim.
Belki mutlu oluruz da dediğim.
Hangi pişmanlığın bedeli bilemediğim.
...
Uzun sürdü yine mahrumiyetim.
Kısaca;
Kimse yaşamayacak.
Kimse ölmeyecek.
Kimse sevmeyecek.