acılar yük değil dedim, olgunlaştırır insanı
yürek sızlatan acılar vardır, bir gül gibi kanar
ve bir kapı var ki, ihtiyacı yok tokmağa, içindedir imanı
imanlı bir göz kelebeği değil, ötesindeki espriyi yakalar

bu kadar sessizlik mi? hayra alamet değil
ya bir başına yapayalnızlık, çıldırtır insanı
var mı dipsiz bir kuyuda sırra kadem basmak?
ama acılar yük değil bana, olgunlaştırır insanı

anlaşılmaz bir duygunun açamam perdesini
eğer, bana muhalif gönül söylemezse derdini
yokluğun sam rüzgârıdır, kurutur gönül bağımı
ey gönül, bir son ver ayrılığa kaldır esrar perdeni

belki de sesimizi duyuramamış bir musiki gibiyiz
belki de yaralı, kanadımızdı, gizli sevda ahenginde
ya bir gün parlasın yüzünde, gecenin aksinden kalan
ya da bir çiçek, huşuyla raks etsin, rengârenk yüreğinde

alışkanlıklar geçirmişse, yüreğimize dişini
ah zaman kalın zincirlerini katlayarak örer
eğer insanın içinde yoksa, bir erdemlik iklimi
kurduğumuz her hayal, özleme dönüşmeden söner
yusuf erdoğan