Gidişini aldım , gidişinle kalışlarım
farzı muhal
İmkânsız ın ötesinden geliyorum
burası bir ara gözlerinde canlanırdı
koşuşur sevdiğin çiçekler
kır çiçekleri,papatyalar
Ellerim acırdı dokunamazdım olmadığın zamana
biat eder gibi geçti yokluğun varlığımın tahtından
avuçları bile denize çıkardı oysa bu adamın
üzerinden geçmek niyeydi geçmişim?



Doyasıya bir rekabetten çıkıyorum
İmkânsızlığım karamsarlığımı tutsak ediyor
Çimenler boyu doluşan begonyalar
Ve ellerinin korkak tavırları
artık koparmadan çiçekleri öldürmeyi öğrendim
bakışların göz yaşlarımın ömrünü uzatıyor
nereye gidiyorsun be!
bu acı çok kısaydı
biraz daha sürmelidir acılar
belki içinden bir şair çıkar
...


Bulut olsaydım senden öğrenirdim
ilkin yağmur yağdırmayı
Ki bana bulut deseler
seni sayıklardım gökyüzünden
Mevsimlere ağır ağır girerek
ve şiddetli şimşekler Leyla
Leyla şimşekleri gözlerin kadar aydınlatamazdım ama
Leyla gözlerini anımsardı belki şehirlerim