Yüreğimde ince bir sızıyla uyandım sabaha
Tanyeri mahzun,
Yıldızlar ürkek alabildiğine
Nasıl da geçmişim kendimden
Sarhoş desen değilim
Ayık hiç değilim
Bir garip ki halim, anlatamam
İki damla gözyaşıymış senden geriye kalan

Sırra kadem basmış düşlerin içinden geçtim
Bir kabus gibi geçtiler gözlerimin önünde
Yalvardım , yakardım
Duymadılar sesimi
Ya sağırdılar ya kör
Bana sensizlik bıraktılar
Senden gerisi yalan

İstedim mi istemedim mi gecenin bitmesini
Bir anlam veremedim güneşin doğmayışına
Yüreğim neden üşüdü bu kadar
Ellerim neden kaybetti sıcaklığını
Ne kadar yabancılaşmış dilime sözcüklerim
Onlar da değil artık beni anlayan


Oysa hep eylül değildim ben
Hiç kış olmamıştı yüreğimde
Böyle fırtınaları tanımamıştım, görmemiştim
Ne günahımı biliyorum
Ne resmini çizebilmişim mutluluğun
Neydi beni bu kadar darmadağın eden
Keşke çözebilseydim bu zor bilmeceyi
Sadece bir yarenin sesi kalmış
Kulaklarımda çınlayan

Kapılarım hep aralıktı aşka
Ocaklarımda senin yaktığın ateşler
Yalvardım , yakardım anılarıma
Etmeyin , yapmayın gitmeyin dedim
Hiç birisi kalmamış beni dinleyen

Duvarın öte yüzünde bir çocuk ağlıyor
Kulaklarımı sağır edercesine bir anne çığlığı
Bu acılar tanıdık geliyor herkese geldiği gibi
Bir babanın bağıra bağıra ağlayışı
Yırtar bu geceyi yalnızca
Belki de odur içimdeki inleyen

Tüken artık gecelerin yüzkarası gece
Dayanma gücümüz kalmadı
Kana, gözyaşına çaresizliğe
Umutlar büyütmek isteriz biz sabaha
Beni de , bizi de rezil etme dünyaya
Yeter diye haykırmalıyız
Günün şafaklarında

Karanlık yüzlerin tümü boğulsun diye
Kendi nifaklarında
Umut çalıyor kapıyı ürkek , titrek elleriyle
Uyanıyorum
Dayanıyorum
Mavi yüreklere yoldaş
Sevgiye boyanıyorum