Yansın güneş yaz gibi gelsin bahar
Yarınsız yarınlardan nice yarınlar doğar
Yorgun yorgunluğumuz bu ızdırap neden hiç bitmez
Yabancıyız kendimize en çokta kendimizden
Yıllar yorgun bir bir eskiyor takvimler


Yıldızlar söndü karlı gökyüzü yıldız yağmurundan yoksun
Yağmurlar yağıyor şimdi durmadan gözlerden
Yer gök umutsuz umut yaradandan
Yılgın dertlerle boğuşmakta yoruldu zaman
Yaslıdır anam kardeşim babam ve canım anavatan

Yüktür sırtımda urbam şu gülmeyen yüzüm
Yüzüm nasıl gülsün ki; önüm arkam sağım solum ölüm

Yaşlar dökülür her gün gözlerinden bir öksüzün
Yüregim burkulur kurur özümde özüm
Yırtılır karanlık geceler kederinden içimde derin hüzün
Yansın yüreği bitmeyen çilesi dünyanın batsın gemisi:
Yarasını sarmayan merhemi kim neylesin ki;


Yarınlar daha neler bekler kimbilir bizi
Yokluk mu yoksulluk mu yoksunluk mu
Yol bilmez iz bilmez bir yollarda
Yorgun argın hayra yorduğumuz rüyalar mı avuntu

Yüzüm yüzüne dönük ey ulular ulusu:
Yerde yer gökte asılır ayı günün yılın
Yeşil yaprağın, kuru dalın, ağacın, kurdun, kuşun sahibi
Yeri göğü yaradan tanrım kerem sahibim, akıl fikir verenim
Yapayalnız bırakma kullarını kimsesizlerin kimsesi
Yarın ne olacağını ancak bir tek sen bilirsin!!!

Nurten Ak Aygen
28/12/2016