Gece... Ankara’ya ilk kar düşüyor
Düşünüyorum; bir efkar düşüyor

İnsan insanlıktan istifa etmiş
Ayaklar altına vakar düşüyor

Kardeş kardeşi boğazlıyor birden
Ahiret tarlasına nar düşüyor

Dünyaya ölüm kusuyor namlular
Baba, oğul, evli, bekar düşüyor

Gör ki artık dünya tekin değildir
En emin tuzağa Sezar düşüyor

Feleğin vurduğu bahtsıza hüzün
Ve neden mazluma hep zar düşüyor?

Doyduğum yerlerin yabancısıyım
Yadıma doğduğum diyar düşüyor

Bilmem bu dünyayı nasıl satmalı
Nefisle ticarette kâr düşüyor

Bedava versem mi ahiret için
O zaman dünyevi çıkar düşüyor

Çeviriyorum yüzümü insandan
Aklıma birden nazlı yar düşüyor

Ben de insanım diyor sessizce
Ve o an kalbime bir har düşüyor

Hayalimde canlanıyor buseler
Heyhat! Kızarmaz yüzüm, ar düşüyor

Titretir dünyayı aşkın ateşi
Tahtı devrilip kral, çar düşüyor

"Ben ağayım ben paşayım diyenler"
Sığınacak gönüle dar düşüyor

Meyledip kalınca dünya malına
Uyan diye şiddetli azar düşüyor

KAÇ KERE PAY ETTİK DÜNYA VARINI
HERKESE EN ÇOK BİR MEZAR DÜŞÜYOR

Ve başında tek dikili ağacım
Kurumuş dalına rüzgar düşüyor

Silkin! Uyan artık hab-ı dünyadan
Üstüne ilahi nazar düşüyor

Gece... Ankara’ya ilk kar düşüyor
Düşünüyorum; bir efkar düşüyor

15.12.2016
02:30-Cebeci
#Mülki