kal deseydin
sevgime kanat takıp
uçardım umutlarla
yüreğimi sol yanımdan alıp
iki avucumun içinde
mahçup bir şekilde
sunardım sana

al derdim zaten senindi
bu bana gerek değil
İkimize yeter seninki
bir nefeslik mesafe
olmasın aramızda

açardım
sükuta gömdüğümüz
neşelerimizi
yılkı bir tay olurdun sen
bende bir ceylan
devinirdik
dingin kır çiçeklerin üzerinde
sen saçlarımı okşarken
bende yanağını okşardım
kirpiklerimiz oynaşırdı birbirleriyle
bakışlarımızda masum saklambaç oyunları

ah sevdiğim kal deseydin
aklının nüvesine yerleşir
mutluluğun en hazını
katre, katre kalbine indirirdim

dilimde yarım kalmış
imgeleri yeşertip
sana şiirler üretirdim

şimdi sonsuzluğa giden
bir yolun kenarında
Dualarla rükudayım

gelsen ellerimden tutup
beni kaldırsan götürsen
yarım kalan aşkın ortasına atsan

hüzünlerimi gecelerin
pembe düşleriyle yıkasan
yeniden bir biz olsak ikimiz

Sabahat Çelik

Dost kalemden

Kal deseydin,
Razıydım kapında beklemeye,
Git deseydin
Razıydım göz kırpmadan ölmeye

Kal deseydin,
Sevgin ben deseydin,
Benimle yaşayıp ölseydin,
Ben yaşamadığım da ;
Sende peşimden gelseydin...

Asil olurdu sevgimizin mezarı
Bende gözü açık gitmezdim...Değerli hocam Hasan Çapraza bu güzel dizeler için teşekkür ederim