Ayrılarak kavusalım

Aynı kalpte iki yar olmaz
Aynı kabirde iki ceset yaşamaz

Zıtlıklar rengidir hayatın bazen
Siyaha beyaz değişmeyen kalitedir

Ağladığın kadar gülmek
Hayal kırıklığı yasadığın kadar umutlanmak

Geceler gündüzden uzun olursa
Yaralarımı düşman görmez

Gündüzler uzayıp gitse
Mehtabı seyretmek sıkarmıydı bizi.

Ya sonbahardan sonra kışa ne demeli
Soğukluğuna üşümek mi ayrılıkların

Acıların üstüne bembeyaz bir
Mutluluk mu örtmek.

Yine de sevgilim
Aynı kökte bir dal olmalıydık
Sen sarı ben kırmızı
Değmesin birbirimize yapraklarımız

Sen güneye git ben kuzeye
Ayrılsada dallarımız
Saplarımız dokunsun birbirine
Bileyim beni terketmediğini

Rengini duyacağım hep
Sen ayrılık kokacaksın
Ben kavuşmak
Adı ask olacak
Sen leyla
Ben mecnun
Sen bağdat
Ben sevda

Ben ağlayacağım
Gözyaslarım seni büyütecek
Ben gülecegim
Sen içkisiz sarhoş

Bir gün yüreksiz rüzgarlar
Kokunu alacak
Hain rüzgarlar dalını kıracak
Sonbahar günü toprak olacağız.
Kar altında
Ilık topraklarda sıcacık sarmaş dolaş
Uzun uzun sevisecegiz

Ve bir bahar günü
Ben de filizlenecek
Yıldız çiçekleri
Sarı papatyalar
Hüzünlü leylaklar

Sen se
güllere
Kaktüslere
Ayrık otlarına
Tort olacaksın

Kaç kez öldüğüm gibi
Tekrar tekrar yaşayacağım

İste bu yüzden
Korkmuyorum ben
Sevmekten
Korkmuyorum
Sende yasamaktan