0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
782
Okunma
Ah o nasıl bir vefasız gurur.
Yüzüm hüzünle tanıştığından beri.
Mutluluktan uzak durur.
Kaldı ki, mutlu olmak için çıktık bu yola.
Kimseye zerre aldırış etmeden,
El ele idik, kol kola...
Zeytin ağaçlarının gölgesinde,
Zamanın nasıl geçtiğini bilmeden,
Hep öyle kalmak isterdik yetmişinde bile.
Hayallerden uzaklaştıkça uçurumlar girdi aramıza.
Gerçeklerle yüzleştik,
Artık ne sürsek fayda etmez yaralarımıza.
Zaman geçtikçe ömürde tükeniyor.
Elde avuçta ne kaldı ki,
Umut ki, son nefesini veriyor.
Elveda hüzün kokan çiçeğim.
Zaman daralıyor.
Üzülme, elbet bir gün ölecektim.
5.0
100% (1)
