Geçtim edebiyatından edebinden hakkından adaletinden
Hak arayanın başı kesile
Memnun kalmayan hain ilan edile
Ölen öldüğüyle kalır
kalan sağlar president…


Züleyha’nın kirpiği ok yüreği eritmiş kıpkızıl nehir
ben bu kuşu kış üzre sevmişim .
Yazamadığım aşk şiiri olsun
olsun varsın anasını satayım
Aşkı ve ölümü bir arada sokuyorum ben göğsümden içre.


Zülfün kirpiğin üzre düşmüş
benim etim kan kokmuş ellerim terleyip duruyor geceler boyu
hecesinden dahi korkan binlerce milyonlarca ve belki milyarlarca yavşağa rağmen
Dokunuyorum saç köklerinden başlayıp ayak bileklerinde biten o uzak ülkeye…

‘’Sümsük den şair olmuş
İt büyümüş kendin kurt addetmiş
Eşkıya kalkmış yürümüş hükümdar olmuş’’

Yalvarırım bana bir şarkı söyle
Bana biraz gülen çocuklardan bahset
tecavüz edilenleri yananları ve dahi ölenleri dünya gözüyle göre göre
sıyırdım aklı
Küfrüm nefsimden değil ağrımdan sızım dan…

Kuşun kanadı dağa değmiş
dağın başı dumanlı
Zemheri değil ki beni üşüten
Üstelik nasıl üşüyebilir insan
Aklım bölünüyor uykularım yarım
Vurulmuş yatamıyor
Öpemiyorsun o pak alnı parçalanan şeylerden biridir et
öğreniyorsun tekrar ve tekrar…

‘’Gözlerimi ve kulaklarımı al benden Tanrım diye bağırıyorum kin ve nefretle
yeterince ölüm gördüm
Binlerce ve dahi milyonlarca çığlık işittim
Hepi topu bir asır etmeyen ömre fazla bu kadarı.’’

Züleyha ölümlü
Yusuf ölümlü
Zühre de öyle
Ayten de
Ferhat da
Aşk ve ölümü bir arada sokuyorum ben göğsüm içre
Al ölümünü koy ölümüm üzre

Şimdi koşar yalın ayak çocuklar birbiri arda
bir daha ki sızıya kadar unutuldu bile parçalanmışlıklar…