SENSİZLİĞE VURGUN YEMİŞ TENİM

bilirim hala kulaklarında çınlar
sana gelişimdeki ayak sesleri
olmadık zamanlarda özlemle
belki de saatlerce beklediğini
aaah sevgili
bilirim hep düşlerde avuttun kendini
sipariş ederek rüzgara kokumu
adaklar adadın getirsin diye

oysa ben
oturtarak yüreğimin nüvesine seni
isyanlar büyüttüm
dipsiz vurgunlar yedim yokluğuna
se/n/s/siz çığlıklarla kesildi nefesim
öyle ki
martılar bile bana küstü
soluğum sana çıktı

sen
belki düş kırıklarıyla yetindin
hayallerle yüreğini avuttun
rüzgarla gelecek kokumu bekledin

ben
bedeli ödenmiş bir aşkla “müebbete mahkum”
sana dair düşlerim bile ipotekte
adını zikretmeye yasaklı dilim

söyle
sensiz ben neyleyim

sensizliğe vurgun yemiş bir tenle
sessiz
nefessiz
ölü biriyim
olmadığın zamanlarda

düşte bari tut ellerimi

Efkan ÖTGÜN