bir gece rüyama girdi de o yâr "yaz bana" dedi.
ve o geceden beri yazıyorum
sensiz her şey "az bana" dedim
sana olan hasretimi, hüznümü, kahrımı, gözyaşımı
neşemi, gülüşümü, sevişimi
bende var olan her türlü hissi
dağdan kopup gelen bir kar suyu gibi,
yerin altından sökün edip gelen bir fay hattı gibi
yazdım hep seni düşünerek, hayal ederek ve sonsuza dek severek
seninle ya da sensiz ama içimde hep ve tek seninle
sana bir satır dahi yazmamın gideremediği kederim yok,
hüznümü alıp götüren dalgasın sen, içimi ferahlatan rüzgar,
sıkıntılarımı kül eden yangın
bil be kadın,
bu adam sahiden de sana yangın.
sevmek en güzel halimdir
şaha kalkmış at oluyorum, aya çıkmış kartal
çölü zapteden aslan beni severken gör hele
"bak hele" deyişimi bir duy
ben aşkın sen haliyim
dopdoluyum sana, kopkoyuyum aşkına
sen beni seni severken seyret
bir hazan vaktiydi etraf sapsarı kesilmişti;
dal dal, yaprak yaprak, çiçek çiçek
börtü böcek kanatlanmıştı
başka diyara göçe durmuştu
göçebeydi bir yanım, harabeydi her yanım
körebeydi herkes acılarıma
sağırdı ve lal ü ebkemdi
dikenler içindeydim, zehirli sarmaşıklar
beni bir tek aşıklar anlar
öyle bir sensizliğe bulaşmıştım ki
boğazıma kadar hem de
kimse görmezdi içimdeki yusuf kuyularını
sessizliğin en zirvesindeydim, sensizliğin şahikasındaydım
ve meşhur meseldir: zirvedekiler hep yalnızdır
birinciliğimi kimseyle paylaşmam
sensizlikte bile birinci olmaya gönüllüyüm
"sen" zamirinin geçtiği her kelimeye hayranım
bu sensizlik de olsa bile.
yaz günü üşürüm ve bilirim ki sen yoksun
bir titreme alır beni, sarar canımın dört bir yanını
ayaz yemiş gibi olurum sensiz
her yanım kırağı, her yanım buz
kalbim paramparça
gözlerimden hüzün akıyordu
ve boydan boya ben topraklarını suluyordu.
çiçeklerim hüzne çelenk duruyordu
sözlerim hüzne mihenk oluyordu
hüzne selamdı bakışım
aşka kelamdı hüznüm
etrafa buram buram bir yalnızlık kokusu yayılıyordu
her tarafım sensizlik kokuyordu
ömrümün en güzel kolyesiydin
rabbimin en güzel hediyesiydin
bir gece rüyama girdi de o yâr "yaz bana" dedi.
ve o geceden beri yazıyorum
sana yeniden başlar gibi
yok böylesine sevmek, ölesiye özlemek
yaşamak yokluğunda bile seni
sinemde terkinin izi var,
ayrılığın paslı bıçağıyla
kalbimi tam da ortasından kesip
gittiğin gün bıraktın kalbimin yarısını
sensiz yarım yamalak yaşıyorum işte
yârim olan sen yürek yarımı aldın
yakıp aldın kesip aldın koparıp aldın
yarama tuz basıp da aldın
tuza yaramı katıp da aldın
şimdi kalkıp sensiz nasıl da sevineyim
ardından nasıl güleyim
gömleğimi yırtıp içimi gösterebilseydim sana
züleyha nasıl yırttıysa gömleğini arkasından yusuf’un
sen de can gömleğimi yırtaydın etimden
nasıl da sardığını beni hücre hücre göreydin
canımı nasıl da ele geçirdiğini bileydin
beni nasıl da kulun kölen yaptığını öğreneydin