Sende yoktun herkes gibi hasret kaldım var’a
Siyaha renk demişler, öksüz kalmış kara
Düşmanım değilsin, düşmeyi mi bekliyorsun dara?
Bir kez olsun ara!
Senden armağan değil miydi açtığın yara?...

Kim gelmeyecekse onu beklermiş insan
Belki mart belki de nisan
Muallakta kalmış vuslat
Okyanusları içsem geçmez şimdi,
yürek yangınım, bu sessiz isyan…

Sana başka aralanırdı yüreğimin sevda kapısı
Ne kolye ne de küpe,
en çok yakışan mücevherdi gerdanına
sözcüklerimin çoğul takısı…
Ve şahidiydi ilhamına,
sarhoş bir şairin son duble rakısı…

Şimdi yoksun
Kim bilir kimlere armağan kalbinin zehirli tapusu…

Eğer ara sıra geliyorsam aklına...
Tövbe etmiştim bir ara
Ama şimdi her şey aynı
Biraz alkol birkaç paket sigara…

Sonbahar yaprakları gibi dökülen saçlarımda ak
Boş ver beni
Sen yine de kendine iyi bak…