Öyle bir haldeyim ki.
Ölü ile dirinin arasında...
Yaşamaya çalışsam,
yaram izin vermez,
Ölmeyi denesem yarim.
Kısaca ne yaşamak mümkün,
Ne de ölmek.

Ben öyle bir zamandayım ki.
İlk ile sonun ortasında.
Başlamak istesem,
Yaram müsaade etmez.
Bitirmeyi denesem yarim...
Yani ne başlamak mümkün,
Ne de bitirmek.

Görsen öyle yerdeyim ki,
Hayal ile gerçeğin ortasında.
Uyanmak istesem,
Yaram izin vermez.
Uyanmasam uyusam,
Yarimin yüzü gülmez...
Yani ne uyumak mümkün,
Ne de uyanmak.

Bilsen öyle bir yerde düştüm ki,
Gök ile yerin ortasında.
Düştüğüm yerden kalksam,
Yaram izin vermez.
Öylece yatıp kalsam,
Yarim affetmez....
Dedim ya işte ne kalkmak mümkün,
Ne de kalmak.

İşte ben böyle bir çıkmazdayım.
Yaram ile yarimin ortasında.
Dermanım ile derdimin arasında.
Ne gönlüm şifa bulmakta,
Ne ilacım bana merhem olmakta.
Kalıp savaşmaya yaram aman vermez.
Kaçıp kurtulmaya yarim tamam demez.
*
Gel de gör işte,
Ne hale koydun beni zalim.
İnan kalmadı dert çekmeye mecalim.
Söyle,
Ben sana ne ettim ki bu haldeyim.
Artık bir karar ver,
Sen bana yar mısın yoksa yara mı?
Bunca dert, bunca çile
Söyle şu gönlüme reva mı?

Celal BAHAR