Zaman kara delik gibi maziyi yutar,
Gece bir okyanus rüyalar dip dalgası.
Kıyıda köşede bıraktığım anılar,
Artık güneşli akşamlar geride kaldı

Arada bir bir tebessüm elimi tutar,
Yalnızlığın kırbacı sırtımda şakladı.
Gövdemin gölgesi şu duvarlara çarpar,
Kelimeler zamanlar gibi parçalandı.

Hüzünlü şiirler hep gecelerde çıkar,
Sonra beş duyu organıyla kala kaldı..


Şu hırçın gönlüm asi nehri gibi akar,
Bana tepeden bakan Toros dağlarıydı.
Cılız ışıklarıyla parlayan yıldızlar,
Onlar uzaklardaki İrem bağlarıydı.


Bir bir kapandı huzura giden kapılar,
Oysa huzur kapıların arkasındaydı.
Bir tak eşiği geçecekti şu adımlar,
Geçemediysek dizde olmayan dermandaydı..


Bu gecelerde hep hüzünlüydü şarkılar,
O şarkılar sanki bir ömrün vedasıydı.
İyinin ve kötünün aktığı oluklar,
Hem kaderin hem oluğun ustasıydı..

Akif’in dediği gibi oldu mısralar,
Her ayımız Sanki muharrem ayıydı.
Artık yok oldular o güneşli akşamlar,
Geceler leyl, i matem karanlığındaydı.


Dökülsün eteksizin eteğindeki taşlar,
Benim kastım soytarılar ve kırallardı.
Size ne oluyor ki beyni çıplak başlar,
Ayaklar kıral edepsizler soytarıydı..


Velhasıl bizde insanız kızarız dostlar,
Daha nice yazılacak yazılar vardı...


Jale KESKİN 12.04.2008 İskenderun