YOKLUĞU VARDA ARAMAK (190)

Uzun görünse de çok kısa olan.
Bir yola varmış da gidiyor insan.
Olmayan bir şeye denirse zaman.
Yokluğa ermiş de gidiyor insan.

Mevhumu zamandır aslı yokluğun.
Şarkıdır türküdür faslı yokluğun.
Adı yaşam olan şu yoksunluğun.
Koluna girmiş de gidiyor insan.

Baharda uyanır hemen uykudan.
Güneşe ve suya bağlıdır fidan.
Geceler doğaya olursa zindan.
Hep zarardaymış da gidiyor insan.

Nedense aranır yokluklar var da.
Varlarda aranır olmuş yoklarda.
Şöyle böyle gider ömür hovarda.
Yürek hardaymış da gidiyor insan.

Esas ömür geçer hep yata yata.
Hayat tecrübeymiş çoğunda hata.
İyi yaşamaya güzel hayata.
Gönül karışmış da gidiyor insan.

Ömür kısa bir yol aslı yokluktur.
Yanılıyor insan sanır varlıktır.
Esasına bakmaz özü darlıktır.
Sonu yoklukmuş da gidiyor insan.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 21/11/2016 Pazartesi
Yayın : 25/11/2016 Cuma
www.edebiyatdefteri.com/siir/1061131/