Uçsuz bucaksız masmavi denizi
Bir uçtan bir uca birleştiren
Yarım asırlık taş köprüye
Yorgun bedenini taşıyan ayaklar
Ağır aksak adımlarla çıkarken,

Yürekten dökülüp dile gelmeyen
Us da ki karanlık düşüncelere
"Bir zamanlar tarihe ayna olan köprü
Şimdi yüreğinde ki geçmişin izlerine,
Tüm heybetiyle tanık olmaya hazırlanıyor"
Düşüncesi bir anda olsa dem vurdu

Geçmiş, filim şeridi gibi
Gözlerinin önünden geçerken
Masmavi Deniz’i kaplayan
Kara bulutların ağladığı gibi
Kan çanağı göz bebeklerin de
Ruhu Ağlıyordu!

Ruhun da geçmişten geleceğe çıktığı,
Izbe köhne yolculukta her yer karanlıktı

GEÇMIŞTEN GELECEĞE YOLCULUKLAR-2

Gözlerinden yüreğine düşen
Bir damla huzur, mutluluk, sevgi için
Yüreğini kaplamış cam kırıkları arasında
Bin bir umut ve binbir hayallerle
Gösterişli ama kof çakıl taşlarına sarılmıştı..

Öyle açtı ki ruhu bir yudum sevgiye
Fark edemedi taaki
Umutlarla bezendirdiği çakıl taşlarının
Ayakta başlayıp yürekte son bulan
Apansız iğneli sancılarını hissedene kadar...

Derken

Masmavi denizin üzerini kaplayan
Kara bulutlar yerini Güneşin yürekleri ısıtan
Aydınlık, can alıcı sıcaklığına bırakırken
Anladı ki geç kalmamıştı
Güneşli, aydınlık günlerle yüreğinde
Vuslata Ermeye!

Kendi kendine söz verdi!

Geçmişde ayağa takılan çakıl taşları
Geleceğe ışık olup yol gösterecek
Nasır tutmuş yüreği, içinde yanan
Sevgi, Merhamet, Vicdan Ateşinde
Eriyip yok olacak,

ve

Yaşadığı her şeye rağmen
Üzerinde durduğu taş köprü gibi
Hayatta dimdik kalacak
Kendi Işığını Kendi Yakacak
Yok Oluş’a Meydan Okuyup
Var Oluş’a Merhaba Diyecekti...


Ankara 14.11.2016 Pınar ÇETİN