Sen hiç tanımadığın birine,
Sevdiğini sordun mu?
Sana zulmetmesine rağmen,
Onu korudun mu?
Haksız olduğunu bilsen bile,
Savundun mu?
Söyle sevgili susma söyle,
Sen hiç;
Aşkın rüzgârında savruldun mu?

Kanatların hiç kırıldı mı mesela,
Dizlerinin bağı çözüldü mü,
Dermanın kalmayıp yere yığıldın mı,
Söyle sevgili susma söyle,
Sen hiç;
Ortada çaresiz kaldın mı?

Mutluluk ararken hüznü buldun mu?
Gözlerin açıkken Azrail’i gördün mü?
Ağlaman gereken yerde güldün mü?
Söyle sevgili susma söyle,
Sen hiç;
Yaşamak isterken öldün mü?

Kendi salanın okunduğunu duydun mu?
Göklerden gelen o davete uydun mu?
Canını teninden kendi ellerinle soydun mu?
Söyle sevgili susma söyle,
Sen hiç,
Bedenini toprağın bağrına koydun mu?

Toprak üstünü örterken için ürperdi mi?
El ayak çekildikçe içine korku geldi mi?
Sorgu sual edene,
Dünyada neler ettin diyene,
Sevdim demeye dilin vardı mı?
Söyle sevgili susma söyle,
Senin hiç;
Aşka sığınacak yüzün kaldı mı?
*
Bu aşk bana Yaradan’dan armağan,
Soranlara seni söylemem zaten olağan,
Lakin sen aşkı hiçe saydın,
Sadece yazdığım şiirlerde vardın.
Şimdi söyle sevgili,
Bu toprağın koynuna elbet sen de gireceksin,
Sorgu sual edene,
Neler ettin diyene,
Peki sen ne cevap vereceksin?
Onlara ne söyleyeceksin?

Celal BAHAR - (Sevimsiz Şiirler)