Bu gün gibi, hatırlıyorum o yolu.
O yol!
Kıvrım, kıvrım dolanarak inerdi, dağların düzüne doğru.
Gençtik mutluyduk, o yollardan giderken.
İğde sıralıydı o yol, yol boyu.

Ne güzel kokardı, o yoldaki iğdeler.
Çiçekleri açmış dalları
Buğday tarlalarının içine sarkardı, biz o yollardan geçerken
Dururduk, koklardık.
Biz dağların doruğundan düz ovaya doğru inerken.
Şimdi çok uzağız, çok, o güzellikten.

Elimiz bağlandı.
Ayaklarımız kollarımız bağlandı, hayatın yorgunluğundan.
Ve biz!
Takıldık kaldık, elin memleketinde
Büsbütün kaybettiğimiz, şu gençliğimiz yüzünden.

O yollardan o iğdelerden
Yine var, yine gezindiğimiz yolların kenarlarında parklarda
Açar’ da çiçekleri,
Kokuları gelmez benim burnuma.
Bahar gelir, dağa taşa, bir güzellik bir şenlik gelir amma
O şenlik o güzellik, uğramaz bana.

12 Kasım 2016
Ahmet Yüksel Şanlı er