Robotlaşmış, kurulmuşuz saat gibi
Yaradılışımız böyle ne çare?
Bu yetmemiş daha da ileri gitmişiz
Makinelerle her bir işimiz
Var mı değişik bir günümüz
Ayrı ayrı her birimiz
Biz yaşarken ölmüşüz

Sosyal olmakta neymiş ?
Benim dostum telefonum
Biri bozulur, ben yenisini bulurum
Tanıyor musun yeni komşunu
Selam verip, konuştun mu ?
O kadar meşgulüz ki kendimizle
Kapanmışız içimize
Dostluk komşuluk neyimize
Vaktimiz yok ki sosyalleşmeye
Sosyalin anlamıda neyse?
İçten yozlaşmış çürümüşüz
Biz yaşarken ölmüşüz

Kurulmuş saat gibi herbirimiz
Tavuklarla yatar, horozlorla kalkarız
Kümeste yaşamaktan farksız hayatımız
Takılı beynimiz genel merkeze
Dışında hareket edersen
Karşı gelirsin sisteme, dışlanırsın…
Tavuk gibi kafese tıkılırsın
Hareket edersen herkesle
O zaman bilki ağam, paşamsın

Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık,
Aşklar bile değerini kaybetmiş
Alo Fatih’lerle işimiz, yok sanki başka derdimiz
Hayatımız makinelere yerleşmiş
Unutmuşuz derdimizi
Unutmuşuz kendimizi
Biz düşünürken…
Biz doğarken…
Biz yaşarken ölmüşüz…