Vefatıyla aleme, gam verendi O.
Doğumuyla aleme,nur serendi O.

Yeryüzünün en kutlu, günüydü o gün.
İnsanlığın en mutlu,günüydü o gün.

O gün ki,şereflendi onunla dünya,
Ondan önce yıkanırdı,kanla dünya.

Gömülürdü kızlar,toprağa diri diri,
Kızlar da evlat,demezdi hiç biri.

En önemli dava idi, kan davası,
Kan kokardı,Mekke’nin havası.

Tapılırdı,Allah’a değil Hubel’e,
İnanç yoktu; kıyamete ve ecele.

Çekerken insanlık,bin bir tür zahmeti.
Verdi Allah,KUTLU DOĞUMLA rahmeti.

Sallanıp yıkıldı putlar, o doğunca.
Ağardı dünya,zulmeti nur boğunca.

Allah’a şükür ki, biz O’na ümmetiz.
Tüm yaratılmıştan,en ehl-i himmetiz.

Yalnız biz değil; O, Alemlere rahmettir,
Bize vazife:O’na aşktır,hürmettir.

Ne güzeldir,O’na aşkla ömür sürmek,
İlahî nimettir,O’nu düşte görmek.

Anlatılmaz O nur,dünya kelâmıyla.
Selamlayalım O’nu,Allah selâmıyla.
Mustafa EROL
Manavgat