Seni anlatırdı özlem.
Attığın her adımın toprakta bıraktığı ize aşık olurdum.
Su içerdim kimsenin sahip olamayacağı gülüslerinden.
Belasıydın dökülen her bir gözyaşı damlasının.
Severdim seni.
Adını benim bile koyamadığım,tarifi bile edilemeyecek kadar derinlere gömülmüştü sevdan.
Yüreğimdeki her bir kırgınlıkla adaştın.
Dudaklarının her kapanışında, göz kapaklarının her inişinde özledim seni.

Adının rengi sarıya çalıyordu. Her sonbahar seni fısıldardı her sene.her sabah sana uyanırdım kırmızı kapsonlu bir çocuğun yağmura olan aşkı gibi..
Uzaktın hep ama yakından daha yakın olurdu hasretin.

Besteler yapılırdı adına. Şairler çıldırırdı seni anlatırken.
Her bir sokak lambasında resmin vardı.sonu gelmeyen geceler sana aitti hep ama gündüzler seni arardı.

Seni özledim be kadın.öksüz artık hayal kelimesinin içinde geçtiği tüm cümleler. Ceset kokusu sinmiş tüm duygulara.baş ucunda bekliyor ölüm tüm umutların.sevdaya dair ne varsa sende hükümlü .bir sana mahkum,bir sana mahsus bu yürek.

Tutuklu sevdamın sessiz gecelerinde, göçebe umutlarımla öpüyorum her gece yokluğunun alnından..