6
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1114
Okunma
Bir umutla ilk kalemi elime aldığımda
ömrümün en güzel şafak vaktiydi..
Penceremi açtım.
Huzuru arayan yalnızlığım,
esen hafif ve tatlı rüzğar,gün doğuşunda
gülüşlerin sıcacık ettin yüreğimi.
İçerisi buz tutmuş sular kırıldı.
Bir şarkının melodisinde bir
şiir üflüyorum şimdi.
Ve bütün hayallerim parmaklarımda..
Kalemim kağıda olan aşkını anlatırken,
bir sen varsın sevda kokulum.
Bana bıraktığın kocaman bir hayat var...
Yüreğimde hissettiklerimi yazmak,
silbaştan yaşamanın ana diliydi.
Yada bütün dalgaları beyaz sayfalara
göz yaşlarımın inceden inceye süzülmesiydi..
Bazen denize açılayım diyorum içimde..
Bilmiyorum belki erken yola çıktım
Belkide nefes almak için geç kaldım.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz