UTANSIN,
Yetiştirdiysen oğlunu kızını,
Görmediysen kışdan sonra yazını,
Çoğu bıraktın, yediysen azını,
Bitmişse kısmetin, ömür utansın,

Çiçeğe konmayan arı soysuzdur,
Ğülü koklamayan güzel huysuzdur,
Güldür, kimi boylu kimi boysuzdur,
Kir üstüne akmayan su utansın,

Unut tohumu çıkmazsa topraktan,
Meyvesiz ağaç kurumuş yapraktan,
Ümidin yoksa harmandaki saptan,
Ümit bağladığın toprak utansın,

Kurtaracak iken tam seni ipten,
Suçluyla suçsuz ayrılırken dipten,
Yalanı aydınlatacakken hepten,
Mürekkebi biten kalem utansın,

Aç insan eğer çalmışsa simidi,
Bilki çevresinden kesmiş ümidi,
Görüpde susuyorsa kurnaz kedi,
Gerçeği yazmayan katip utansın,

Fetva verip içiyorsa şarabı,
Nifak sokar verirse ızdırabı,
Hak için ayırırsa Türk’ü Arab’ı,
Haram bilmeyen imam utansın,

Payına düşene razı olmayan,
Yardımı küçümseyipte almayan,
Elindekinin değerini bilmeyen,
Yoksulum diyorsa, yoksul utansın,

Utanmayı unutanlar, utanmaz,
Yalancı yalan söylemeye kanmaz,
Dogruyu bilen yalana inanmaz,
Gerçekleri görmeyen göz utansın,

Yüzüne dost görünüpte satarsa,
Sen yokken senin arkandan atarsa,
Sırlarını bülbül gibi öterse,
Yalandan kızarmayan yüz utansın,

Kadına kıza dikerse gözünü,
Terbiyesizce söylerse sözünü,
Belli etmezse, saklarsa özünü,
Haramı bilmeyen insan utansın,

Ekmek verip, zorlarsa yolsuzluğa,
Terbiyesi uygunsa soysuzluğa,
Zorluyorsa seni sorumsuzluğa,
Zalim önünde çöken diz utansın.
ŞAİR EBUZER ÖZKAN 02/11/2016




iPhone’umdan gönderildi