Bir sevda türküsü yazdık ikimiz.
Çalınca sazdaki teller kıskandı.
Şeyda bülbül gibi gönül bağında,
Ötünce coşkuyla güller kıskandı.

Öyle bir yandım ki senin aşkınla,
Başıboş savrulan küller kıskandı.
Leyla’m sensin, ben de Mecnun olunca,
Serap sanan kızgın çöller kıskandı.

Deryaya sığmayan bu büyük aşkı,
Kalbimde görünce göller kıskandı.
Sana varmak için ben yürüdükçe,
Uzayıp bitmeyen yollar kıskandı.

Görünce her gece rüyamda seni,
Hayalle yetinen günler kıskandı.
Vuslat yaklaştıkça hep adım adım,
Hasretle yaşanan dünler kıskandı.

Öpünce o alev dudaklarından,
Arzuyla tutuşan diller kıskandı.
Senin çiçeğine konduğum zaman,
Petekte saklanan ballar kıskandı.

Aktık ırmak gibi birbirimize.
Kudurup köpüren seller kıskandı.
Nefes nefes doldun ciğerlerime,
Elinden kaçıran eller kıskandı.

Seni seviyorum deyince sana,
Nefretle büyüyen kinler kıskandı.
Uzak yakın, canlı cansız fark etmez,
Bizim aşkımızı kimler kıskandı…