sazımın tellerinden dertler inlerken
seni söyleyen türkülerde yanarım
Okyanus’un sularına savrulur küllerim
asileşmiş dalga boyu isyanlarım
gömülür masmavi derin koylara usulca!


vuslatı beklerken çaresiz umutlarım
kaybolur özüm gözlerinde
yağmurlarına hiç doyamadan
solup gider gönlümün ayazlarında güller...


kader dedik ayrılıkların küskünlüğüne
alın yazımız nişane midir yad eller
ardı arkası gelmeyen yürek sancılarımız
bahar gecelerine sökün ederken ay ve yıldızlar
zifiri gecelerede mi kalacak yalnızlığımız ey sevgili?..


kar düşerken nisan güneşine
ne olur al beni götür yeditepe sokaklarına
eğik kalmasın boynum senden ötelerde...


biliyorum seninde kirpiklerin ıslak
nemli düşlerinde beni beklersin her gece
sarılmak istersin hasretin bittiği yerde!..


kumrular gibi el ele tutuşulalım yüreğimde
nazardan öte mekanlarda koklaşsak
yangınlarınla ateşin olmak özlemindeyken
kanaviçe işlemeli mendilinle gözyaşlarımı silerim
her geçen günlere ağıtla adını yazarım ...


zafer Direniş
...