Gecenin sessizliği boğar beni
Alışık değilim böyle terk edilmelere
Saatin akreple yelkovanı durmuş
Bıçak sırtı zamanlardayım
Kanıyor yaram acım çok taze
Elimdeki kadehi kaçıncı kez yudumluyorum

Aynalara bakmaya yok yüzün
Aynalarda kırılır birgün
Çıkar ortaya gerçekler
Rüzgar olur fırtına biçersin
İşte o zaman sen de anlarsın
Gerçek aşkların masallar da yaşanmadığını

Susarsın
Gözlerin ağırlaşır avuçlarının arasında
Mevsimin ilk karı yağar yüreğine
Ayaz kesmiş gecelerde titrersin
Gözlerin duvarda ki saate kayar
Hasretin ateşi yakar ayak uçlarını
Günahlarımın kefareti olsun dersin bedenim

Nisan yağmurları arındırmaz günahlarını
Kırk tas su döksen de nafile
İçindeki çocuk ağlar sessizce
Sürgünlere uğurlarsın istemeden geçmişini
Giden geri gelir mi
Umutlar bir kere körelmeye görsün
Bilmiyorum
Geldiğinde yeşerir mi umutlar
Dal kırıldı bir kere
Gözyaşlarım gibi son yaprakta düşecek
Ben senin uğruna nelerden vazgeçerim de
Acaba sen bir hiç uğruna
Söyle benden vazgeçebilir misin ...

Refik
30 . 10 . 2016
İstanbul