ayıptır söylemesi benim yarim kâfirdi
küfrüne rağmen beni bataklığına çekti
yüzüme gülse bile mavi gözleri zifirdi
o zifrin hüzmesinde elem tohumu ekti

feryad-ı figân ile imana davet ettim
„yaşamana bak, hayat çok kısa“ dedi bana
„esirin oldum azad eyle gideyim“ dedim
arzumu insafsızca gitti attı yabana

ondan hayır olmadı Yaradan’a sığındım
bilemedim ne şekil af dileyeceğimi
dertler kümesinde tek başıma bir yığındım
iyi tahmin etti me me meleyeceğimi

bir felaketti onun dalgalanan saçları
yanık bağrıma dizdi suçun sarı tadını
bir alev taşıyordu yakıveren uçları
silemedim kalbimden bu "Alaman gadın"ı

„senin yolun sanadır benimki bana“ demek
kolay da bilen var mı arada engelleri
belli boşa gidecek bunca mevsimlik emek
bilen varmı boynumda ipleri çengelleri

macerada saadet arayan gafil kişi
hakk ettiği ölçüde bulmuşdur belasını
yeyince yüreğine kızgın çelikden şişi
şimdi arayıp dursun sarışın leylasını

18. 10. 2016, Almanya