Gün akarken ufukta, yüksek dağlar ardına
Umutlar tükenmesin, karanlık bastı diye
Elbet güneş doğacak, güzellikler yurduna
Yas tutar mı gül dalı, bülbüller sustu diye.


Mevsimler ömür gibi, yazı, kışı, baharı
Fani dünyada ömrün, sevgi en büyük kârı
Zemheride kaldıysa, pembe, beyaz, al, sarı
Umutlar tükenmesin, gül yere düştü diye.


Hazan mevsimi gelir, dökülünce yapraklar
Yolun sonu değildir, saça düşünce aklar
En sonunda sabırla, yüreği vuslat paklar
Arkanı dönüp gitme, talihin küstü diye.


Yapraklar dökülünce, göçüp gider hep kuşlar
Sabrın selametidir, zemheride ki kışlar
Düzlüğün kadri olmaz, olmasaydı yokuşlar
Yoldan geri dönülmez, fırtına esti diye.


Güzellikler çoğalır, hep verince el ele
Gönüller bir hoş olur, sevgi gelince dile
Sevdiğine selamı, ver seherde ki yele
Umudunu tüketme, kar yolu kesti diye.



Ahmet MORAN