İnsan arayıp ta buldu mu kendine lazım olan buluşu
Yoksa hala başında mı kendini yok eden yok oluşun
Halamı kazanırken gönül demez halamı sayar üç beş kuruşu
Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Bugün az kazansak ta ne çıkar açlıktan mı ölürüz
Bir gönül sevelim sayalım belki ömür boyu güleriz
Hepimiz insanız bu dünya kalıcı değil ölüp gideriz
Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Para ile onca kar yaptık hala kar der zırvalarız
Amelde kar yok ağlamayız gönülleri yakarız
Ölüm gelince amel ile gidilir para geçmez yanarız
Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Bilmeyiz neden her şeyi bilirken Rahmana kulluğu
Fakire verilmez arzu istek için açılır paranın oluğu
Fakirin çocuğu ağlar bakılmaz bizi çocuklar sanki süt çocuğu
Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz


Kasalarda paralar kimin için neden hep saklı
Rahman fazla verirken fakire de ver dedi ey yarım akıllı
Onun hakkı sana verilen o fazlada saklı
Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Asırlar önce ecdadımız böyle miydi çekinmeden verirdi
Fakir hakkını alır gerisini bırakır gönülden gülümserdi
Şimdi fakirin hakkını da yiyoruz ateşi içinde saklı
Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Kul Mehmet’im işte böyleyiz kırıldı tutunacak dalımız
Rahmana sığınalım o en güzel gidilecek yolumuz anımız
İnsanlar elbet bizim dostumuz sığınacak canımız
Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz
Mehmet Aluç-Kul Mehmet